Juffie naar het binnenland!

Fawaka?

Dit betekend `hallo, hoe gaat het?' in het Surinaams. Met mij gaat het goed, ik ben begonnen bij mijn stage het kinderdagverblijf bij de Kangoeroeschool. Mijn stage hier bevalt mij erg goed! Ik heb er nu 6 stagedagen op zitten. Met trots kan ik jullie vertellen dat ik alle namen van de kinderen in mijn groep weet! Want zie al die schattige jongens en meisjes, met donkere huidskleur, zwart haar en mooie ogen maar eens uit elkaar te halen, dat is nog niet zo makkelijk als je denkt. En daarnaast zijn de namen ook nog moeilijk uit te spreken. Maar niet alleen ik weet de namen van de kinderen, maar de kinderen weten ook mijn naam, namelijk: juffie! Iedereen noemt elkaar hier juffie, hier moest ik erg aan wennen dus op het begin had ik het niet door wanneer ze juffie tegen mij zeiden, want ik dacht dat dit tegen iemand anders was. Maar nee, ik ben net zo goed een juffie net als alle andere juffies. Mijn stagedagen zien er als volgt uit. In de ochtend is er een inloop waar de kinderen gebracht worden. De kinderen mogen dan zelf spelen met de kralenspiraal, knuffels en blokken. Rond 9.00 uur is het tijd voor de kring. In de kring zingen we liedjes en behandelen we het thema van de maand. Deze maand hebben wij het thema kleding, dus we behandelen alle kledingstukken. Was ik net gewend aan het genderneutraal denken in Nederland, moet ik hier die gedachten helemaal loslaten. Hier zingen wij liedjes over kleren wassen, en volgens dit liedje mag alleen mama dit doen. Daarnaast wordt er heel erg duidelijk gemaakt dat oma’s en mama’s jurken dragen omdat ze vrouwen zijn en opa’s en papa’s geen rokken mogen dragen omdat ze mannen zijn. Natuurlijk ook wel logisch! Na de kring is het tijd om te ontbijten. Elk kind heeft zijn eigen eten mee, ondanks dat ze op de kinderopvang gezond eten aanraden, komt er van alles uit de broodtrommeltjes. Van yoghurt tot broodjes, maar zelfs van frietjes tot chips. Ja, en dat als ontbijt! Na het ontbijt gaan we vaak buiten spelen, want het is hier altijd lekker warm. Behalve wanneer het regent, dan blijven we binnen. Al hoewel, het is niet echt binnen want aan de ene kant van het lokaal staan de ramen altijd open en de andere kant zijn gewoon gemaakte gaten in de muur (lees, stenen overgeslagen waardoor er gaten ontstaan) waardoor het altijd lekker doorwaait! Na het buitenspelen is het weer tijd voor yoghurt waarna de kinderen rustig mogen spelen. Dan is het alweer 12.00 uur en worden er van de ongeveer 20 kinderen al 7 opgehaald. Zo zijn er nog maar 13 over! Deze kinderen blijven op het kinderdagverblijf eten. In de middag eten ze hier warm, en dit eten wordt elke dag vers bereid door de kok! Na het eten worden er weer ongeveer 7 kinderen opgehaald. Zo blijven er nog maar 6 over. Deze kinderen hebben een verplicht rust moment van 13.00 uur tot 15.00 uur. Deze tijd is er dus vrij weinig te doen omdat de kinderen liggen te slapen op stretchers. Ik ben nog op zoek naar een effectieve invulling van deze middagen. Tussen 15.00 uur en 16.00 uur frissen wij de kinderen op, geven ze nog wat eten en gaan we weer naar buiten! Hier blijven wij tot alle kinderen worden opgehaald. Het kinderdag verblijf sluit om 17.00 uur. Mijn stagedagen zijn op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Deze dagen verschillen in tijden maar vaak loop ik stage van 8.15 uur tot 16.15 uur.

Zo dat was mijn verhaal over mijn stage. Vorige week donderdag ben ik met mijn huisgenootjes op stap geweest in de Havana lounge. Dit is een van de bekendste clubs van Suriname. Tot een uur of 1.30 uur werd er vooral salsamuziek gedraaid, dus tot die tijd heb ik praatjes gemaakt met verschillende mensen die ik al heb leren kennen. Na de salsamuziek kwam er leukere muziek waarop wij wel goed konden dansen! Het was een ontzettend leuke nacht, waarna ik om 3.30 uur in mijn bed beland ben. Uit gaan is hier ook echt helemaal niet duur, zo had ik 3 sterke drank voor 45 Surinaamse Dollars, dit is omgerekend ongeveer 5 euro! Zo wil ik wel vaker op stap! Op vrijdag zouden Carli (huisgenootje), Bart (haar vriend) en ik naar een movie night in een zwembad gaan, maar zij waren te laat thuis van een tripje waardoor we daar niet meer heen konden. We hadden al wel een super gave (kinder)haaienzwembad gekocht waar we het water mee in wilde gaan. Nu we hier te laat voor waren, hebben we dit zwembadje thuis maar opgeblazen en gevuld waarna we met zijn 3e ons een half uurtje hebben vermaakt in dit iets te kleine zwembad! Daarna zijn wij een film gaan kijken, maar vielen we allemaal in slaap dus hebben we deze op pauze gezet. Zaterdag was een rustige dag, maar i de avond moesten Bart en ik toch onze energie kwijt en dit eindigde dus in een ijsblokjes en watergevecht! De poets hier in huis moest ons dankbaar zijn, want wij hebben op deze manier vrijwillig de vloer in de keuken gedweild! Zondag heb ik nog wat aan school gewerkt, en in de avond hebben Carli, Bart en ik de film verder afgekeken.

De nacht van maandag op dinsdag vertrok ik om 1.15 uur naar het vliegveld! Nee, niet om dat ik dat zo leuk vind zo midden in de nacht, maar wat ik wel leuk vond is dat Inge toen aankwam, hier in Suriname! In de ochtend zijn wij langs de vreemdelingendienst gegaan zodat ik mijn visum kon verlengen. Anders zou ik het land uitgezet worden, en dat wil ik natuurlijk niet! Ik was die dag vrij dus hebben wij gekeken naar de verschillende trips die wij wilde doen. Na lang wikken en wegen hebben wij onze keuze kunnen maken! Samen met Inge heb ik dit weekend de trip Brownsberg en Ston Island gedaan, hier lees je straks meer over. Woensdag willen wij gaan quad rijden en zip line, en met Pasen gaan wij 4 dagen naar de Voltzberg en de Raleighvallen! Daarnaast heb ik ook al een beetje uitgestippeld welke trips ik ga doen wanneer mama, papa en Mart hier zijn! Om deze trips vast te leggen gingen wij op de fiets naar het SUforYou kantoor. Daar is echter iets gebeurd waarvan je weet dat het kan gebeuren, maar waarvan je niet verwacht dat het je zou overkomen. Wij wilde onze fiets op slot zetten toen er een man met een helm naar ons toe kwam lopen. In eerste instantie dachten wij dat hij onze fiets kwam stelen, was het maar zo… Deze aardige man trok de tas van Inge haar schouder af en rende ermee weg. We waren zojuist beroofd! Inge rende erachteraan, net als alle andere mensen die snel uit het kantoor kwamen gerend. Ik zette snel de fietsen op slot en belde de politie, die werkelijk waar niets terug zeiden. De man met de helm rende zo hard en sprong wat verder in de straat op een scooter die al klaar stond. Het was dus echt helemaal uitgestippeld. We konden niets meer doen, iedereen stond in shock te kijken en te laten bezinken wat er zojuist gebeurd was. Gelukkig stonden we daar nog, want niet veel later kwam er een oude man aanlopen met de tas, met alles er nog in! Hoe deze lieve man aan de tas is gekomen is voor ons nog steeds een raadsel, maar een betere afloop van een beroving kun je niet hebben! Dit voorval heeft mij erg angstig gemaakt en zal ik nog een plekje moeten geven. Ik ben blij dat ik dit niet alleen mee heb hoeven maken, en dat Inge hier de komende 1,5 week nog is zodat ik mijzelf niet zo bang hoef te voelen.

Die avond zijn wij nog uit eten geweest bij ’t Vat. Niet zomaar, maar omdat Wouter in Suriname was voor zijn werk. Wouter is een vader van een oppaskindje van mama. Wouter bracht ook iemand mee, en samen met hun hebben wij heerlijk gegeten! Dit was erg gezellig!

Zaterdag en zondag wat het zover! Mijn eerste tripje naar het binnenland. Nadat we hadden verzameld bij het SUforYou kantoor, vertrokken wij richting het binnenland. Na even tanken, banden oppompen en boodschappen doen, konden we weer door! Tenminste, dat dachten wij. Wat is een vakantie zonder een lekke band… Dit kon er natuurlijk ook nog wel bij, gelukkig konden wij onder het genot van een Baka Bana (gebakken banaan in deegbeslag) toekijken hoe de mannen de band verwisselden. We konden de tocht eindelijk voortzetten! Aangekomen bij Brownsberg moesten we met de auto naar de top van de berg. Maar omdat het natuurlijk een regenwoud is, liggen er overal plassen. Wanneer je met een Toyota busje op een zandweggetje naar boven moet, waar dus veel waterplassen en modder ligt, kun je niet voorkomen dat je een aantal keer vast komt te zitten. Gelukkig zijn we na een lange rit heelhuids boven gekomen! Daar hebben wij heerlijke bami op en zijn wij naar het uitkijkpunt gelopen. Hier kon je uitkijken over het Brokopondo stuwmeer. Wat een uitzicht was dat! Daarna was het tijd om de tocht door te zetten naar de Leo val en Irene val. Dit zijn twee watervallen op de Brownsberg. Tijdens deze tocht kwamen wij de telefoonboom tegen. Dit is een holle boom. Wanneer je geen bereik hebt met je telefoon en in nood bent, moet je 3x met een stok hard tegen de boom aan slaan. Dit geluid heeft een bereik van 3 kilometer! Zo weten de mensen waar je bent en kun je met ze blijven communiceren. Natuurlijk was ik de geluksvogel die dit mocht proberen, ik vraag me nu nog steeds af of er niemand naar ons op zoek is! De eerste helft ging ons goed af, en bereikte wij de splitsing van de Leo en Irene val. We gingen eerst naar de Leo val, gelukkig was dit niet ver. Maar ondanks het niet ver was, wat het ontzettend zwaar want je moest over de wortels van de bomen klimmen en ook uitkijken dat je niet uitglijdt. Alhoewel, dan ben je wel snel beneden! Eenmaal beneden aangekomen zagen wij de waterval. Het was geen grote waterval en wij hebben wel een mooiere gezien, maar toch leuk om er te zijn geweest! Na een korte pauze moesten wij weer naar boven klimmen, dit was nóg zwaarder! Eenmaal boven, liepen we gelijk door naar de Irene val. Dit was een stuk verder lopen. Onderweg kwamen wij nog een liaan tegen waar wij op konden schommelen! Daarna begon het te regenen, en liep je dus echt in een REGENwoud! Na weer een zware tocht kwamen wij aan bij de Irene val. Deze waterval was een stukje groter. Omdat wij al zo nat waren geregend, gingen wij met onze kleren aan naar de waterval. Na een half uurtje was het weer tijd om de tocht voort te zetten naar boven. Jeetje wat was ik blij toen wij de top weer bereikt hadden! Het was zwaar, maar ik had het niet willen missen!

Aangekomen op de top stond het busje op ons te wachten en reden we weer naar beneden. Door al die hobbels, bochten en de snelheid werd ik erg misselijk en kon het voor mij niet snel genoeg zijn dat we op de verharde weg zouden zitten. We reden door naar Ston Island. Hier zouden wij overnachten. Ston Island is een schiereiland gelegen aan het Brokopondo stuwmeer. De Nederlandse overheid heeft in 1964 een stuwmeer aangelegd waardoor een groot gebied met veel bomen en huizen onder water is komen te staan. Je ziet op dit meer veel takken boven het water uitsteken van de bomen die onder water staan, dit is een mooi maar bizar gezicht tegelijkertijd! Na een heerlijke en verdiende nachtrust was het om 8.00 uur tijd voor een ontbijtje. Daarna gingen wij om 11.30 uur met een Korjaal (bootje) naar een ander eilandje waar wij luiaarden en brulapen zouden spotten. Eenmaal aangekomen op het eilandje liepen wij met onze gids rond. Totdat wij opeens wel van heel dichtbij een luiaard zagen! Dit was zo bijzonder om te zien. Deze luiaard zat laag in de boom waardoor wij hem goed konden zien, terwijl ze vaak hoog in een beschutten boom zitten. Aan de ene kant snap ik de naam luiaard want deze dieren bewegen echt enorm traag, maar ze hangen we vaak op zijn kop, wat veel kracht en energie kost! Nadat wij goede foto’s hebben gemaakt liepen wij weer een stukje verder, waar wij de brulapen tegen kwamen. Deze zaten hoog in de boom en klommen van boom tot boom. Nadat wij weer verder liepen dacht de gids nog een luiaard in een boom te zien. Met de camera probeerde wij erachter te komen of het echt een luiaard was, of gewoon een donkere plek in de boom. En ja hoor, weer een luiaard, en niet één, maar twee! We denken dat het een moeder en baby was en ze zaten te knuffelen! Nadat wij weer goede foto’s probeerde te maken, was het tijd om het eiland te verlaten en weer terug te gaan naar Ston Island. Hier hebben wij nog een lekkere lunch gehad, en vervolgens reden wij weer met het busje richting Paramaribo waar wij om 15.00 uur weer aankwamen. De rest van deze dag hebben wij rustig aan gedaan en boodschappen gedaan. Nu kruip ik lekker mijn bedje in want er staat weer een drukke week op mij te wachten! Naast drie dagen stage gaan wij dus woensdag quad rijden en zipline en het paasweekend op een 4-daagse trip! Na deze trip zal ik jullie weer voorzien van een reisverslag over alle mooie dingen die ik hier nu mee mag maken samen met mijn lieve zus Inge!

Tot snel!

Liefs, Moniek

PS. de foto's kun je vanaf morgen zien op mijn Facebook!