De kleine spruit springt vooruit!

De kleine spruit spring vooruit, de slogan van de kinderopvang. Dit is zeker van toepassing bij mij. Als enige blanke kwam ik 15 maart binnen bij de Kangoeroeschool. Ik keek mijn ogen uit en ben langzaam aan zo erg gewend dat ik het zo jammer vind dat mijn tijd er bijna op zit. In de afgelopen tijd heb ik zoveel geleerd over de mentaliteit van de mensen, maar ook over de cultuur. Je kunt dus wel zeggen dat ik vooruit gesprongen ben, waardoor ik deze alweer mijn laatste 2 dagen heb op de kinderopvang.

De afgelopen tijd heeft vooral in het teken gestaan van stage en schoolwerk. Op stage en ik bezig geweest met mijn opdracht. Deze opdracht ging over het verbeteren van de kwaliteitszorg. Ik ben een onderzoek gestart naar hoe de hygiëne is. Hier heb ik wat verbeterpunten voor gegeven die mijn collega’s met beide handen hebben aangepakt waardoor het nog hygiënischer is op de opvang! Het is fijn dat je collega’s meehelpen om je opdracht te laten slagen, want mede door hun heb ik deze opdracht voldoende afgesloten! Naast mijn ochtenden op mijn groep op het kinderdagverblijf, stond ik in de middag op de na schoolse opvang. Soms stond ik alleen op de groep en kwam dus alles op mij aan. En zoals kinderen zijn, gaan ze een nieuwe juf uitproberen, zo ook bij mij. En dat heb ik geweten! Maar toen ik duidelijk had gemaakt dat bij deze juf ook regels zijn, en ze anders `straf’ krijgen, werden de kinderen steeds liever en luisterde ze goed. Ze zijn nu zo’n `fan’ van juf Moniek dat ik niet eens meer veilig over het schoolplein kan lopen zonder 10 knuffels rijker te zijn. Zo leuk dat de kinderen zo enthousiast zijn, maar ook nieuwsgierig zijn over waar ik vandaan kom. Stuk voor stuk zijn het allemaal schatjes!

Om deze schatjes niet te vergeten heb ik af en toe mijn telefoon erbij gepakt om selfies met de kinderen te maken. Ik had geen idee dat je kinderen uren kunt vermaken met het maken van foto’s, en dan het liefst met de filters van snapchat. Dit heeft geresulteerd tot heel veel leuke foto’s waardoor het geheugen van mijn extra geheugenkaartje ook al helemaal vol is! Maar dat geeft helemaal niets, want zo zal ik ze nooit vergeten.

Maandag 7 mei was het zover. De eerste salsa les! Een cursus van in totaal 8 lessen zou ervoor moeten zorgen dat ik salsa kan dansen. Voor mij was dit überhaupt de eerste dansles die ik ooit heb gehad. Samen met mijn huisgenootjes, Carli, Sarah, Demi en Jeroen gingen we met de taxi naar dansclub Danzson. We krijgen les van Idris Saijo die bekroond is tot salsa kampioen van Suriname. Ik had al verhalen over hem gehoord, maar die verhalen zijn zeker waar! Itje is een man die vol enthousiasme zijn danslessen geeft, af en toe met lichtelijke seksuele opmerkingen! De danslessen zijn dan ook super leuk! We hebben er nu al 6 op zitten, dus komende week nog 2 te gaan en dan heb ook ik mijn salsa certificaat binnen!

Verder heb ik de afgelopen weken lekker rustig aan gedaan en genoten van de tijd die ik nog had. Zo ben ik een avondje met Carli naar de bioscoop geweest om de film `I feel pretty’ te kijken. Ja mensen, deze film was eerder in de bioscoop in Suriname dan in Nederland! Verder ben ik nog een aantal keer uit eten geweest en zijn wij afgelopen donderdag uit geweest in Havana Lounge. En welk nieuws is er nu beter dan dat je tijdens het uitgaan te horen krijgt dat je de volgende dag vrij bent! Ja heel onverwachts wel, met helaas een vervelende oorzaak. De Kangoeroe had namelijk besloten om de school en kinderopvang op 25 mei gesloten te houden i.v.m. de terreurdreigingen in Suriname. Gelukkig zijn het tot op heden alleen nog maar bedreigingen geweest!

Helaas had ik op deze vrijdag mijn eindgesprek gepland waarin ik beoordeeld zou worden. Deze is nu verzet naar maandag. Morgenvroeg weet ik dus of ik mijn stage behaald heb en ik mijn avontuur hier in Suriname positief heb afgesloten! So, wish me luck!

Daarnaast is er wel iets vervelends gebeurd bij ons studentenhuis. In de nacht van 6 op 7 mei is er namelijk ingebroken in het kantoortje dat bij ons huis hoort. De dieven hebben maar liefst 40 minuten gedaan om het dievenijzer voor het raam los te schroeven en om te buigen om vervolgens 10 minuten binnen te zijn geweest. Gelukkig hebben de dieven alleen een kluisje meegenomen met sleutels van de kluisjes van de studio’s, waar op dat moment niemand verbleef. Wij kwamen hier pas in de ochtend achter want we hadden niets gehoord omdat het die nacht heel hard regende.

De eigenaar heeft meteen actie ondernomen om ons 5 nachten te voorzien van een persoonlijke bewaker. Ja stoer hè, een bewaker voor je huis! Ik voelde me meteen alweer veilig. Een paar dagen later is er een alarm geïnstalleerd en zijn er extra hekken geplaatst. Betere beveiliging kunnen we niet krijgen! Ondanks dat het af het toe fout gaat met het alarm (lees alarm intoetsen, huis verlaten, deur sluiten en vervolgens het alarm af laten gaan, en dat om 12 uur ’s avonds!) zijn we dus goed beveiligd.

Wat is de tijd toch snel gegaan. Maandag en dinsdag heb ik nog stage en donderdag stap ik alweer in het vliegtuig terug naar Nederland. Hier zal ik vrijdagochtend landen! Eindelijk weer heerlijk thuis met de mensen om mij heen die ik lief heb. Maar wat zal ik Suriname ontzettend erg missen, daarom ga ik komende dagen nog even genieten voordat ik terug vlieg! Mijn volgende en laatste reisverslag zal dus zijn vanuit Nederland.

Tot snel en een dikke brasa voor jullie allemaal!

Liefs, Moniek